Sztuki Walki Częstochowa

Sztuki Walki Częstochowa

Historia

Sztuki Walki Częstochowa – Sztuki walki wręcz są równie stare i zawiłe jak dzieje ludzkości, a geneza owiana tajemnicą. Walka o byt już w czasach prehistorycznych zmusiła człowieka do wykształcenia różnorodnych sposobów samoobrony przed zwierzyną lub wrogiem. Chęć zdobycia pożywienia, a także obrony przed napastnikiem zmuszała do doskonalenia umiejętności ataku i metod obronnych. Wraz z biegiem czasu i rozwojem cywilizacji sztuki walki znalazły zastosowanie w konfliktach zbrojnych, a w elitarnych kręgach zapewniały rywalizację sportową. Do dziś metody walki wręcz są nieustannie doskonalone nie tylko w celach militarnych lecz także dla kształtowania ciała i ducha.

Sztuki Walki Częstochowa
Sztuki Walki Częstochowa

Najstarsze przekazy materialne dowodzące istnienia systemów walki wręcz pochodzą z Egiptu i szacowane są na XXI-XVIII wiek p.n.e.

W Starożytnej Grecji i Rzymie, gdzie sztuki walki były już ukształtowane na wysokim poziomie zyskały ogromną popularność dzięki zmaganiom gladiatorów.

Za kolebkę usystematyzowanych sztuk walki uważne są Indie, gdzie wysoko rozwinięta cywilizacja istniała już w III tysiącleciu p.n.e. Burzliwa historia i licznie prowadzone wojny doprowadziły do wykształcenia kasty wojowników zwanych Kshatriya, uważanych za twórców sztuki walki Vajramushti (tłum. ten, który zacisnął pięść jest twardy). Źródła dowodzą, iż ta sztuka walki była wykorzystywana przez buddyjskich mnichów do obrony przed napastnikami.

Historia Sztuki Walki wschodu wykazuje silny związek z religia buddyjską i starochińskim systemem walki kung fu wu shu. Termin kung fu oznacza wysoki poziom umiejętności osiągnięty w wyniku długotrwałej nauki, doskonałość w danej dziedzinie; wu shu sztuki wojenne. W klasztorach mnisi przez wieki rozwijali i doskonalili metody unieszkodliwienia przeciwnika. Wyznawana przez nich filozofia Zen nadała sztukom walki charakteru duchowego rozwoju jak i sposobu doskonalenia umysłu i ciała, który w efekcie miał prowadzić do samowyzwolenia. Lecz w głównej mierze miały one zapewnić klasztorom przetrwanie poprzez obronę w czasach wielu wojen.

Historia Sztuki Walki to pilnie strzeżone dowody historyczne, niedostępne dla uczonych oraz ludzi z zewnątrz powodują, że geneza sztuk walki owiana jest legendą. Tajemnica jaką otaczano metody walki jak i śmiertelne ciosy była traktowana na tyle poważnie, iż za zdradę niejednokrotnie karano śmiercią.

Pierwszych śladów istnienia sztuki walki w Chinach możemy doszukiwać się w najstarszym i jednocześnie najbardziej wnikliwym traktacie wojennym „Sztuka Wojny” napisanym przez chińskiego generała Sun Tzu około VI wieku p.n.e., który omawia zasady i taktykę prowadzenia wojny. Późniejsze źródła dowodzące istnienia pierwszego metodycznie opracowanego systemu walki pochodzą z III wieku. Lekarz wojskowy Hua To, który odkrył wiele prawd leczniczych stosowanych po dziś dzień, jako pierwszy opracował zestawy ćwiczeń zwanych wuqinxi (tłum. zabawy pięciu zwierząt), które miały na celu wyzwolić w człowieku energię Chi i poprawić sprawność całego ciała. Metoda obserwacji ruchów pięciu zwierząt: tygrysa, niedźwiedzia, małpy, żurawia i smoka znalazła odzwierciedlenie w większości stylów walki, które w późniejszym okresie zostały rozszerzone o inne zwierzęta.

Sztuki Walki Częstochowa – Nowy rozdział w rozwoju wschodnich sztuk walki otworzył przeszkolony w sztuce walki Vajramushti hinduski mnich Bodhidarma (bodhi-oznacza prawdę, a dharma-prawo). Pochodził z książęcego rodu, jego ojcem był hinduski król Sughandha. Swoje imię otrzymał od mistrza Pajnatra, który zdradził mu tajniki hinduskiej sztuki walki. Około roku 525 roku naszej ery udał się do Chin w celu szerzenia nauk Buddy. Po wizycie na dworze ówczesnego cesarza Wu Ti gdzie nie został dobrze przyjęty Bodhidarma osiedlił się w świątyni Shaolin (tłum. Młody las) w prowincji Honan. O niezwykłości tego człowieka mówią zapiski historyczne. Przeprowadził reformę klasztoru wprowadzając w życie naukę higieny i medycyny. Jego zasługą jest również rozpowszechnienie nieznanego wówczas obyczaju picia herbaty. Rozpoczął on wykłady o dążeniu do doskonałości w życiu doczesnym poprzez medytacje. Mało odporni fizycznie mnisi często zasypiali w trakcie wykładów i medytacji. W rezultacie skłoniło to Bodhidarmę do opracowania 18 ćwiczeń fizycznych i psychicznych dla poprawienia ich sprawności. Początkowo były to jedynie proste ćwiczenia polegające na napinaniu mięśni. Jednak z czasem zostały wzbogacone o techniki „zabawy pięciu zwierząt”, które w efekcie doprowadziły do rozwoju wielu form walki wręcz. Miało to ogromne znaczenie dla przetrwania klasztorów oraz późniejszych podróży misyjnych. Bodhidarma spopularyzował system oddychania, wywodzący się z hinduskich metod joga i połączył z formą medytacji. Historia Sztuki Walki udowadnia, ze przyczyniło się to do perfekcyjnego i wszechstronnego szkolenia wojowników. Jego niewątpliwą zasługą było umiejętne połączenie tradycyjnych, chińskich metod walki z doświadczeniem przywiezionym z Indii.

W klasztorach rozwijano zarówno metody sztuki walki wręcz jak i technik z użyciem wielorakiej broni. Metody treningu, medytacja, mistrzowskie opanowanie technik oraz efektywność w walce przyniosły klasztorowi sławę o rozmiarach legendy. O skuteczności stylu walki Shaolin-ssu-kempo świadczy fakt, że garstka mnichów rozstrzygnęła losy wojny o rządy nad państwem za panowania dynastii Tang. Żyjący w XVI wieku mnich Chuen Yuan urozmaicił tradycyjną metodę walki o 170 nowych technik zaczerpniętych z konkurencyjnych stylów. Stały się one podstawą do nowej szkoły stylów zewnętrznych.

Pozycji Shaolin zagroził styl Hing-i stworzony przez generała Yue Fei na przełomie XI i XII wieku. Drugim wybitnym twórcą został mnich klasztoru Wudang w prowincji Haber, Cheng Salm Fung, który podobno wzorował się na technikach walki z Shaolin. Sztuki Walki Częstochowa – Zaobserwował walkę węża z żurawiem w której dostrzegł miękkie i płynne ruchy węża umożliwiające unikniecie ataku, co stało się inspiracja do powstania sztuki walki zwanej T’ai Chi. Charakteryzowała się ona wykorzystaniem energii wewnętrznej, miękkimi i płynnymi ruchami oraz była znacznie mniej ofensywna. Styl wewnętrzny kładł nacisk na wzmocnienie trzech czynników : jing-esencji życia, chi-energii wewnętrznej i shen-ducha.

Sztuki Walki Częstochowa: Obok dwóch ośrodków kultywowania sztuki walki Shaolin i Wudang wartym wspomnienia jest jeszcze jeden buddyjski klasztor na górze Emei, który połączył style dwóch poprzednich.

Po spaleniu klasztoru Shaolin ok. 1733 roku pięciu zbiegłych mistrzów zwanych „Pięcioma Starszymi” rozpoczęło wędrówkę po całych Chinach nauczając ludność świecką swej sztuki. Podobny los spotkał klasztor Wudang i Emei. Uciekinierzy, aby zapewnić przetrwanie odwiecznej sztuki walki i dokonać zemsty, modyfikowali style i otwierali własne szkoły. Sytuacja polityczna kraju zmuszała niejednokrotnie do wykorzystania ich w praktyce wiec metody skutecznego unieszkodliwiania przeciwnika były nieustannie doskonalone. Północna część Chin była kolebką stylów „zewnętrznych” – Wai Chia wywodzących się z klasztoru Shaolin. Techniki bazujące przede wszystkim na sile mięsni najprawdopodobniej dały początek japońskiemu karate. Zaś style „wewnętrzne” – Nei Chia rozwijały się na południe od rzeki Jang Tse. Style zawierające więcej elementów wyzwolenia energii ludzkiego ciała jak i głębokie aspekty filozoficzne. Perfekcyjnie opanowane style „wewnętrzne” jak i „zewnętrzne” były równie skuteczne w unieszkodliwieniu przeciwnika lecz warto wspomnieć, że obydwa posiadały silnie strzeżone tajemnice. Być może najbardziej tajemniczymi są ciosy „wibrującej ręki” stosowane w stylach „wewnętrznych”. Polegają one na koncentracji własnej energii Chi i przekazaniu jej przeciwnikowi ciosem niemal niewyczuwalnym. Skumulowana energia niszczy organy wewnętrzne przeciwnika. Jednym z rodzajów jest „cios opóźniony” – dim mok, którym atakuje się jeden z witalnych punktów na ciele, a efekt jest widoczny po pewnym czasie, kilku dniach, miesiącu i najczęściej kończy się śmiercią. Około XV wieku wraz z podbiciem przez Japonię archipelagu należącego do Chin sztuki walki dotarły do Japonii. Japońska sztuka walki karate (tłum. puste ręce) powstała na Okinawie leżącej u wschodnich wybrzeży Chin. Wywodzi się ona z okinawskiej sztuki walki zwanej to de (tłum. chińska ręka). Mistrzowie z Okinawy pobierali nauki w Chinach wiec śmiało można stwierdzić, iż kung-fu jest dalekim przodkiem karate. Pierwszym człowiekiem, który usystematyzował techniki karate oraz dał publiczny pokaz tej sztuki był Gichin Funakoshi. Zapoczątkował on także regularne i metodyczne nauczanie karate traktując je jako filozofię życia. W literaturze nazywa się go zgodnie ojcem nowoczesnego karate.

Sztuki Walki Częstochowa: Ruchy migracyjne i handlowe doprowadziły do rozprzestrzenienia się techniki walki na terenie całej Azji. W wyniku czego nastąpił gwałtowny rozwój sztuki walki i rozmaitych jej odmian, między innymi: ju-jitsu, iaido, kendo, kempo, aikido, muay thai, arnis, eskrima, didya, tang soo do, hapki do, soo bak.

W połowie XIX wieku starochińskie sztuki walki przestały być już tylko wewnątrz chińską tajemnicą. Wraz z falą chińskich emigrantów dotarły do Ameryki i Europy, jednak przez bardzo długi okres czasu były pilnie strzeżone i nie wychodziły poza chińskie dzielnice. Dopiero filmy z wytwórni w Hong-Kongu rozbudziły zainteresowanie i chęć zgłębiania wiedzy o sztukach walki. Dzięki hitom takim jak „Wejście Smoka” czy „Klasztor Shaolinsztuki walki przestały być tematem tabu niedostępnym dla ludzi z zewnątrz.

About Author